Ondanks de regen ging ik vroeg op pad met de hond. Het is zomer maar de regen komt loodrecht naar beneden en de lucht is grijs. Ik droeg mijn regenjas met capuchon.
Ik voelde dat mijn lichaam langzaam begon op te warmen door het wandelen en ik liet mijn gedachte de vrije loop.
Plotseling zag iets bewegen en keek naar links, op het bospad kwam een vrouw met hond aangelopen, ze riep iets naar me en ik bleef staan. Ik kende de vrouw, maar ze maakte nooit een praatje. Opgewonden en met een grote glimlach op haar gezicht vertelde ze dat ze een ree had gezien midden op het pad. De ree stond stil en keek haar aan. Ze was helemaal blij en opgetogen over de ontmoeting. Toen ze de hond bij zich riep met een klapje op haar dij, sprong de ree het bos in en verdween.
Ik kende het gevoel, meerdere keren had ik tijdens een wandeling 's-morgens vroeg, oog in oog gestaan met een ree, een mystieke ervaring.
Het heeft iets magisch om een dier, dat leeft in de vrije natuur, te ontmoeten. Waarom doet dat ons zoveel, is dat omdat het dier geen materie bezit en vrij is. Geen hypotheek, geen kledingkast, geen auto, herkennen we hierin onze eigen essentie?
Het deed me denken aan het inspirerende verhaal van de peace pilgrim, Mildred Ryder, die bijna dertig jaar aaneen liep ze door Noord-Amerika. Ze liep gemiddeld veertig kilometer per dag en vertelde dat je de onuitputtelijke energie krijgt van innerlijke vrede en natuurlijk van zo weinig mogelijke bagage. Ze had geen tas of rugzak alleen wat spullen die in haar zakken van haar trainingsjack paste.
Ik liep verder en om de volgende hoek kwam ik weer een vrouw tegen. Ik had haar nooit eerder gezien, ze had twee honden bij zich. Waarschijnlijk een toerist.
Ze vertelde dat ze aan het begin van het pad wilde tijm had gevonden en dat ze het bos zo prachtig vond.
Ik wenste haar een fijne dag en liep verder. De grassprieten zaten vol dauw druppels die glinsterde. Ineens hield het op met regenen en kwam de zon tevoorschijn.
Ik ging zitten en luisterde naar de geluiden; de vogels,het geluid van het water dat van de bomen druppelt en het ruizen van de wind.
Ik voelde me een toerist in het bos waar ik al 8 jaar lang bijna elke dag wandel, ik besloot om de hele dag toerist te blijven in mijn eigen leven! En wat een heerlijk leven.
" Als je deze wereld binnenkomt, staat jouw taak in het goddelijke plan al vast. Je hoeft alleen maar te ontdekken wat dat is - en het vervolgens te leven." Mildred Ryers.
