Daily happiness

We lived without a dog for more than a year, Sam died in december 2014, i missed him greatly, i noticed my walks where different, there was no need for early morning walks and it was less fun to walk alone.

It was time for an other dog, now we have Rosa, a little spanish stray dog, i am very grateful and happy for my early morning walks with her.

We found her in a animal shelter in Spain, where we where brought by my dear friend Jessica.

She is totally different then Sam, and also very dear to us.

Early morning walks give me quality me-time on a daily basis.

I am out in the elements and get lots of fresh air.

I have time to do my pranayama exercise, walking meditation and some yoga.

I start slowly connecting to nature, my nature, the earth, the wind, and everything else i see around me.

I hear incredibly wonderful sounds like birds singing; a woodpecker, an owl, the wind in the leafs of the trees.

I connect to other animals; like a squirrel, a mouse, a deer, other dogs and socially to other humans that i meet on my walk.

And i notice it hardly never rains!

Watching Rosa play and run, sometimes with four legs in the air, is like watching children play, totally happy and in the moment.

I see a lot of green, that connects me to my heart chakra.

Up close i experience the change of the seasons, on a grand scale and nearby, including the change in the big trees.

While walking i am aware of my feet, it is like a massage, which according to other traditions gives the whole body a positive input.

I know i have given my body the daily exercise it needs. The earlier in the morning i walk to more silence i encounter in a busy world.

My walks give my inspiration for the rest of my day and time to reflect on what is important.

And most of all i am aware, i stand still and am aware and at ore about the magic of nature, of life.

What a great way to start my day!

Jaar afsluiting van een yogini

Het jaar 2013 loopt ten einde. Ik wacht niet tot de lente, maar hou een einde jaars-schoonmaak. De kasten worden leeggehaald, en alles komt op stapels; bewaren, naar het leger des heils, of op de kado stapel. Zeker alles wat een jaar niet is gebruikt, gaat weg. Dit is nog een makkelijke klus, maar nu de digitale wereld. De postbussen van je emails doorlopen en leegmaken, alle nieuwsbrieven weer eens opschonen, en dit jaar veel "unscribe newsletter" gebruikt. Alle aangemaakte documenten in office opschonen. Facebook like pagina's doorlopen en opruimen. Er is veel werk bijgekomen door de digitale wereld.
Elke meester die ik heb ontmoet had eigenlijk maar 1 boodschap: slow down. Misschien wel een mooie mantra voor 2014; slow down, Arlette, slow down!

We gaan weer naar het oudejaars ritueel, we maken elk jaar op oudejaarsavond een lijst van alles waarvoor we dankbaar zijn geweest in 2013, deze lijst gaat in de vuurkorf en de rook neemt de dankbaarheid mee, hoog, hoog de lucht in. En er was weer veel, heel veel om dankbaar voor te zijn!

Het bos als natuurcoach

Het bos als natuurcoach

Al jaren loop ik iedere dag met de hond door het bos.Soms de geijkte paden en soms een avontuurlijk pad dat ik niet ken.
Waar hou jij van: de geijkte paden of zomaar ronddolen door het bos?
Waar kijk je naar als je wandelt, ik kijk graag naar de lucht die gefilterd wordt door de boomtoppen en de bladeren. Mijn hond Sam heeft zijn snuit altijd op de grond, op zoek naar luchtjes, ik heb geen een idee wat hij allemaal ruikt, maar het is zeker meer dan ik kan waarnemen.

Als je elke dag in het bos wandelt neem je het ritme van de natuur waar.
Alles gaat mee met het jaargetijde; lente, zomer, herfst en winter.
Welk jaargetijde hou jij van? en wat is jou ritme?

Ga eens met een vraag het bos in en kijk wat je tegenkomt, wat komt er op je pad?
Natuursymbolen kunnen je veel zeggen.
Ik zou een yogaweekend gaan geven met een natuurcoach wandeling. Toen ik enkele dagen daarvoor op pad ging met de intentie om een natuursymbool tegen te komen voor het weekend, keek ik naar de grond en daar lag een mooie veer. De veer staat symbool voor lichtheid en wat betekende de veer voor mij. Je geeft je natuursymbool je eigen betekenis.

Soms rust ik even uit tegen een boom, de boom is dan letterlijk een steuntje in de rug. Wat ervaar jij als je tegen een boom aanstaat?
De verbinding met de natuur geeft je een verbinding met je eigen natuur.

Sta een stil tegenover een boom en laat er denkbeeldige wortels uit je voeten diep in de aarde groeien. Hoe zien je wortels eruit?
Hoe voelt het om te lopen door zand, klei of gras.
Wat je ook meeneemt of wat je ook voelt er is altijd een transformatie waarneembaar nadat je hebt gewandeld in de natuur.

De yoga houdingen of asana's zijn door de vroege yogi's, geinspireerd door wat zij om zich heen hadden,vernoemd naar de natuur en naar de dieren zoals bijvoorbeeld de boom, de berg, de kat en de hond.

Al lopend door de natuur laat ik alles los wat ik denk dat ik ben en ik kijk wat er overblijft, zo kom je in de stilte van alles wat is and so be it.

Toerist in je eigen leven

Ondanks de regen ging ik vroeg op pad met de hond. Het is zomer maar de regen komt loodrecht naar beneden en de lucht is grijs. Ik droeg mijn regenjas met capuchon.
Ik voelde dat mijn lichaam langzaam begon op te warmen door het wandelen en ik liet mijn gedachte de vrije loop.

Plotseling zag iets bewegen en keek naar links, op het bospad kwam een vrouw met hond aangelopen, ze riep iets naar me en ik bleef staan. Ik kende de vrouw, maar ze maakte nooit een praatje. Opgewonden en met een grote glimlach op haar gezicht vertelde ze dat ze een ree had gezien midden op het pad. De ree stond stil en keek haar aan. Ze was helemaal blij en opgetogen over de ontmoeting. Toen ze de hond bij zich riep met een klapje op haar dij, sprong de ree het bos in en verdween.
Ik kende het gevoel, meerdere keren had ik tijdens een wandeling 's-morgens vroeg, oog in oog gestaan met een ree, een mystieke ervaring.

Het heeft iets magisch om een dier, dat leeft in de vrije natuur, te ontmoeten. Waarom doet dat ons zoveel, is dat omdat het dier geen materie bezit en vrij is. Geen hypotheek, geen kledingkast, geen auto, herkennen we hierin onze eigen essentie?

Het deed me denken aan het inspirerende verhaal van de peace pilgrim, Mildred Ryder, die bijna dertig jaar aaneen liep ze door Noord-Amerika. Ze liep gemiddeld veertig kilometer per dag en vertelde dat je de onuitputtelijke energie krijgt van innerlijke vrede en natuurlijk van zo weinig mogelijke bagage. Ze had geen tas of rugzak alleen wat spullen die in haar zakken van haar trainingsjack paste.

Ik liep verder en om de volgende hoek kwam ik weer een vrouw tegen. Ik had haar nooit eerder gezien, ze had twee honden bij zich. Waarschijnlijk een toerist.
Ze vertelde dat ze aan het begin van het pad wilde tijm had gevonden en dat ze het bos zo prachtig vond.

Ik wenste haar een fijne dag en liep verder. De grassprieten zaten vol dauw druppels die glinsterde. Ineens hield het op met regenen en kwam de zon tevoorschijn.
Ik ging zitten en luisterde naar de geluiden; de vogels,het geluid van het water dat van de bomen druppelt en het ruizen van de wind.
Ik voelde me een toerist in het bos waar ik al 8 jaar lang bijna elke dag wandel, ik besloot om de hele dag toerist te blijven in mijn eigen leven! En wat een heerlijk leven.

" Als je deze wereld binnenkomt, staat jouw taak in het goddelijke plan al vast. Je hoeft alleen maar te ontdekken wat dat is - en het vervolgens te leven." Mildred Ryers.

Yogini's dilemma

Van jongs af aan ben ik gewend aan donkerbruin haar. Maar de laatste jaren kwam het uit een potje van de kapper. Dan besluit je na lang wikken en wegen, dat je geen zin meer hebt aan de frequente, lange kappersbezoeken, die je ook nog eens een hoop geld kosten.

Tevens ben ik een yogini en streef ik naar authenticiteit, ook in mijn haarkleur. Je pad bestaat uit bewustwording. Het weten dat je niet je emoties, je gedachten, je lichaam of je haarkleur bent. Maar toch is er een gevoel van afscheid nemen, door de gedachten die ik erover heb.

Ooit in een meditatie zag ik een 'hoger zelfbeeld', dat beeld, dat was ik, jonger, langer haar en bruine lokken.
Wil ik daar op lijken, of wil ik de goedkeuring van anderen, doordat ik er jonger en dus qua normen van deze maatschappij, er beter uitzie? Ik weet, uit wat ik bij vriendinnen gezien heb, dat je zo 10 jaar bij je leeftijd kan optellen met grijs haar.

Door de groeiende bewustwording heb ik veel veranderd en heb ik veel inzichten gekregen in mijn leven. Zoals gezonde levensstijl, mede door wat je eet en drinkt. Dagelijks bewegen, yoga en meditatie oefeningen doen. Verantwoordelijkheid nemen voor alles in je leven; de woorden die je spreekt, je daden, je intenties en verantwoordelijkheid voor al je keuzes die je maakt.

Maar het pad van een yogini is eindeloos en zit vol oefeningen. Elke keer, elke dag, kan je weer keuzes maken, kleine, zoals mijn haar grijs laten worden en grote keuzes zoals ik ga vandaag de hele dag bewust zijn bij alles wat ik doe. Ik blijf in het moment. En laat ik alleen mijn gedachten de vrije loop als ik daar bewust toe besluit. Een grote keuze omdat dit niet altijd even makkelijk is.

Gelukkig werd alles weer in juiste context gezet, toen ik bij een voor mij vreemde kapper binnen ging, om wat volume uit het haar te halen. De kapster bekeek mijn grijzer wordende lokken en zei: "ach grijs is ook een kleur"!
Mijn haar is grijs en kleur haal ik uit het leven.

Uit het hoofd, in het lijf, de adem

Cursisten vragen mij regelmatig of ik elke dag yoga doe. Ja,ik doe het iedere dag, maar wat is dat yoga doen, voor mij is het een levenswijze geworden. Een proces van bewustwording, aanwezig zijn bij alles wat je doet en dat blijft voor mij een heerlijke levenslange oefening.
Als ik geen fysieke yoga oefeningen doe, dan zijn er gedurende de dag momenten dat ik even stil sta bijvoorbeeld tijdens de wandeling met de hond of tijdens een vergadering. Alles neem ik bewust in mij op, of ik sta stil bij mijn ademhaling. Ademen is iets wat we altijd doen. We ademen vanaf onze geboorte totdat we sterven en we besteden er eigenlijk relatief weinig aandacht aan. Adem is leven, zonder adem is er geen leven.

Als je de kaken op elkaar klemt merk je dat je ademhaling bijna stopt. Dus je kunt je voorstellen als er spanning is in je spieren rond het gezicht, nek of schouders, dat je ademhaling ook niet optimaal verloopt. Maar ben je je altijd bewust van de spanning in je spieren? Want pas als je de spanning voelt, waar dan ook in je lichaam, kan je het bewust loslaten. En dat leer je doormiddel van yoga.

Ook is de adem een van de mooiste instrumenten om in het hier en nu te komen, ga naar het puntje van je neus en net daaronder voel je de koele lucht via je neus het lichaam in stromen op de inademing. Voel waar deze inademing je beweegt. Dan voel je bewust bij de neus de warme lucht, op de uitademing, het lichaam weer verlaten. Waar voel je deze uitademing in je lichaam? Zijn er pauzes tussen de in- en de uitademing? Blijf een tijdje heel bewust bij dit ademhalingsproces en ga dan weer verder.

Yogi in New York

Een weekje New York, voor vertrek ben ik op zoek gegaan naar informatie over yogalesen in New York, op het internet. Ik heb al verschillende soorten yoga - en meditatielessen gevolgd in New York en vind het elke keer een heerlijke aanvulling op mijn vakantie. Graag probeer ik verschillende soorten yoga om het het effect te voelen.
Nu kwam ik de Urban Wellness Clinic tegen. Dr Emily Kiberd DC, zij is chiropractor en tevens yogadocent en geeft onder andere yogatherapie voor mensen met rugklachten.
Dit leek mij een interessante combinatie. Ik stuurde haar een mail en kreeg direct een reply. We maakte een afspraak voor een prive yogales. Haar clinic is in dezelfde straat en op steenworp afstand van ons hotel.

Ik werd op maandagochtend vroeg begroet door Emily, een jonge vrouw, die mij op de yogamat neerzetten en een korte anamnese afnam. Met name vroeg ik haar advies voor een goede yoga workout toegespitst op mijn rugblessure. Het is mij opgevallen, dat je bij onderzoek in de boeken, verschillende adviezen krijgt. Dat er bijvoorbeeld een aantal houdingen worden afgeraden, waar ik helemaal geen enkele moeite mee heb.
Direct na de anamnese begonnen we aan de les van 1,5 uur. In de Adhomukha svanasana -hond houding- merkte zij op dat mijn rechter voet de neiging had iets naar buiten te wijzen. Dit wijst op een verkorte gluteus medius, een belangrijke spier voor onze houding en gluteus maximus ofwel grote bilspier. Dit verbaasde mij niet na een lange dag reizen van Appelscha naar New York en een dag wandelen in de Big Apple. Door de duif houding te doen voelde ik mijn rechter kant weer bijtrekken. Zij wees mij op op enkele punten die ik kon verbeteren in de cobra, sterke benen, maar ook de tenen in de mat duwen, beschermen je onderrug nog beter. In de hond wees zij op het dieper " smelten" tussen de schouderbladen, het gebied van het hart, op de uitademing. Zij gebruikte haar eigen lichaam en mijn adem om mij nog verder in de zittende vooroverbuiging te krijgen de Paschimottanasa.
Na 1,5 uur sloot ze af met Savasana en een korte meditatie.
Als op vleugels vertrok ik en rende soepel van 11 hoog via de trappen naar beneden en in het hotel de trap naar de 6de etage weer omhoog. Dit als extra workout. Ik kon merken dat mijn benen en bekken sterk voelde.
Emily is opgeleid tot Anusara yogadocent, waarin de precieze alignment belangrijk is. Ik hou ook van deze fysieke precieze benadering, het heeft invloed op onze diepere lagen.
Ik vind het heerlijk om te blijven leren als yogadocent; het voegt elke keer weer iets toe en dat verrijkt mijn leven en het lesgeven. Dr Emily Kiberd is een aanrader! www.urbanwellnessclinic.com

Dr. Kiberd lives in Manhattan, New York. She is a certified yoga teacher practicing Anusara Yoga, a hatha yoga style the expresses the spirit from the inside out with precise alignment principles to prevent injury. She is an integral part of New York’s Anusara yoga community and frequently lectures around the city on anatomy, injury prevention, office ergonomics, and wellness care.